ولی از آنجا که تحریم اسراییل یعنی تحریم هر آنچه در این کشور جعلی یا با نام این کشور جعلی تولید می شود. شما را دعوت می کنیم:  هر محصولی که بارکد آن با  729 شروع می شود مصرف نکنید تا کلیه ی تولیدات کشور محنوس و جعلی اسراییل را تحریم کنیم.

برای اشاعه ی این فرهنگ خواهش می کنم تصویر بالا را در وبلاگ یا سایت خود کپی کنید.

به امید محو غده ی سرطانی اسراییل.....

ان شاءا..

چشم شیطان هم حکایتی عجیب پیدا کرده است. 

اما این همه ماجرا نبود چرا که بعد از آن معلوم شد بقیه ایستگاه‌های مترو هم از «چشم لوسیفر» بی‌نصیب نیستند و این «چشم» به‌اصطلاح شیطان‌پرستان «جهان‌بین» در سرتاسر ایستگاه‌های مترو حضوری فعال دارد.

ماجرا بازهم ادامه پیدا کرد تا اینکه شهرداری تهران درپی کار و تلاش شبانه‌روزی برای خدمت‌رسانی بیشتر به مردم و تغییر دوره‌ای دکورآسیون شهر برای رفع خستگی چشم تهرانی‌ها، تصمیم گرفت سکوهای ایستگاه‌های اتوبوس خیابان ولی‌عصر که همین دو سه سال پیش عوض کرده بود را دوباره تغییر بدهد. اما دست بر قضا، این «لوسیفر» گویا دست‌بردار نیست و به «چشم»چرانی خود این‌بار نه در زیر زمین، بلکه در لابه‌لای نرده‌های ایستگاه‌های جدید پرداخته و درست وسط هریک از این نرده‌های شیک و گران‌قیمت که تهرانی‌ها شاید بعدها بفهمند چندبرابر قیمت برایشان تمام شده، یکی از «چشم»ها مشغول چشم‌چرانی است.

راستش من هم این خبر را توی برخی وبلاگ‌ها دیده بودم اما امروز داشتم از خیابان ولی‌عصر(عج) رد می‌شدم که دیدم یکی از این «چشم»ها بدجوری به من خیره شده، گفتم یک‌جوری از خجالتش دربیایم.

حالا این‌ها غیر از نمادهای «آبلیسک» یا همان «شیطانک» نصب شده در پارک محله قدیم خودمان توی هفت‌چنار است. عجیب هست که درست روبه‌روی مجسد المهدی(عج) میدان بریانک، توی محوطه چمن‌کاری شده این پارک، سه‌تا از این نمادها نصب شده.

نمی‌دانم این «لوسیفر» چه پدرکشتگی‌ای با امام زمان ما(روحی فداه و عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف) دارد که بیشتر دور و بر مکان‌هایی با اسم آن بزرگوار پرسه می‌زند.

راستی چرا شهرداری تهران با وجود اینکه می‌داند این «چشم»ها نماد شیطان هستند، اصرار دارد که توی کارهایش از این چشم‌ها استفاده کند؟ شاید اول کارهایشان «اعوذ بالله من‌الشیطان‌الرجیم» نمی‌گویند. آخر می‌دانید که حدیث داریم حتی هنگام انعقاد نطفه هم اگر اعوذبالله گفته نشود، شیطان خود را در آن نطفه شریک می‌کند.

این را هم بگویم که زمان شهرداری کرباسچی یادم هست که شهرداری تهران در اقدامی خبیثانه، اسامی شهدا را از کوی و برزن‌ها حذف می‌کرد. حتی خیابانی که خانه پدری ما توی آن بود را از شهید عرب به محمدی(اسم سابق آن) تغییر نام داده بودند ولی بچه‌ها رفتند تابلوهای جدید را کندند و چندجای این خیابان روی دیوار نوشتند «خیابان شهید عرب» تا اینکه شهرداری مجبور شد دوباره نام زیبای «شهید عرب» را بر روی تابلوی این خیابان بنویسد. بعد هم معلوم شد که مدیران شهرداری تصمیم گرفته‌اند به‌صورت کاملا ملایمت‌آمیز از تهران «شهیدزدایی» کنند. یعنی اسامی شهدا را از خیابان‌ها پایین بکشند و هرجا اعتراض شد آن را دوباره برگردانند و اگر اعتراضی هم نشد که فبهاالمراد...